Enkele protonen en elektronen kunnen grotere deeltjes vormen die atomen en moleculen worden genoemd. Atomen en moleculen zijn nog steeds erg klein. Ze zijn te klein om te zien. Elk groot voorwerp, zoals je vinger, heeft meer atomen en moleculen in zich dan iemand kan tellen. We kunnen alleen maar schatten hoeveel het er zijn.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

Omdat negatieve elektronen en positieve protonen aan elkaar plakken om grote objecten te maken, zijn alle grote objecten die we kunnen zien en voelen elektrisch neutraal. Elektrisch is een woord dat “beschrijvende elektriciteit” betekent, en neutraal is een woord dat “gebalanceerd” betekent. Daarom voelen we niet dat objecten ons van een afstandje aan en uit duwen en trekken, zoals ze dat zouden doen als alles elektrisch geladen was. Alle grote objecten zijn elektrisch neutraal omdat er precies evenveel positieve als negatieve lading in de wereld is. We zouden kunnen zeggen dat de wereld precies in balans is, of neutraal. Dit lijkt heel verrassend en gelukkig. Wetenschappers weten nog steeds niet waarom dit zo is, ook al bestuderen ze al heel lang elektriciteit.

n sommige materialen zitten de elektronen stevig vast, terwijl in andere materialen de elektronen overal om het materiaal heen kunnen bewegen. Protonen bewegen nooit rond een vast voorwerp omdat ze zo zwaar zijn, tenminste in vergelijking met de elektronen. Een materiaal dat elektronen laat bewegen wordt een geleider genoemd. Een materiaal dat elk elektron goed op zijn plaats houdt wordt een isolator genoemd. Voorbeelden van geleiders zijn koper, aluminium, zilver en goud. Voorbeelden van isolatoren zijn rubber, plastic en hout. Koper wordt vaak gebruikt als geleider omdat het een zeer goede geleider is en er zoveel van in de wereld is. Koper is te vinden in elektrische draden. Maar soms worden andere materialen gebruikt.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

In een geleider stuiteren de elektronen rond, maar ze blijven niet lang in één richting stuiteren. Als er een elektrisch veld in de geleider is opgesteld, zullen de elektronen allemaal in de richting gaan bewegen die tegengesteld is aan de richting waarin het veld wijst (omdat de elektronen negatief geladen zijn). Een batterij kan een elektrisch veld in een geleider maken. Als beide uiteinden van een stuk draad verbonden zijn met de twee uiteinden van een batterij (de zogenaamde elektroden), dan wordt de lus die gemaakt is een elektrisch circuit genoemd. Elektronen zullen rond en om het circuit stromen zolang de batterij een elektrisch veld in de draad aan het maken is. Deze elektronenstroom rond het circuit wordt elektrische stroom genoemd.

Een geleidende draad die gebruikt wordt om elektrische stroom te geleiden is vaak verpakt in een isolator zoals rubber. Dit komt omdat draden die stroom geleiden zeer gevaarlijk zijn. Als een persoon of een dier een kale draad aanraakte die stroom voert, kan het pijn doen of zelfs afsterven, afhankelijk van hoe sterk de stroom was en hoeveel elektrische energie de stroom overbrengt. Je moet voorzichtig zijn rond elektrische contactdozen en kale draden die mogelijk stroom dragen.

Het is mogelijk om een elektrisch apparaat op een circuit aan te sluiten zodat er elektrische stroom door een apparaat zal stromen. Deze stroom zal elektrische energie overbrengen om het apparaat iets te laten doen wat wij willen dat het apparaat doet. Elektrische apparaten kunnen heel eenvoudig zijn. Bijvoorbeeld, in een gloeilamp, draagt de stroom energie door een speciale draad die een gloeidraad wordt genoemd, waardoor het gloeit. Elektrische apparaten kunnen ook zeer ingewikkeld zijn. Elektrische energie kan worden gebruikt om een elektrische motor aan te drijven in een gereedschap zoals een boor of een puntenslijper. Elektrische energie wordt ook gebruikt om moderne elektronische apparaten aan te drijven, zoals telefoons, computers en televisies.

Uitleg van de totale afrekening van Ista Nederland, onderdeel van Ista.

Het magnetisch veld is het gebied rond een magneet waarin magnetische kracht aanwezig is. Bewegende elektrische ladingen kunnen magnetische velden veroorzaken. Magnetische velden kunnen meestal worden gezien door magnetische fluxlijnen. De richting van het magnetisch veld wordt te allen tijde aangegeven door de richting van de magnetische fluxlijnen. De sterkte van een magneet heeft te maken met de ruimtes tussen de magnetische fluxlijnen. Hoe dichter de fluxleidingen bij elkaar liggen, hoe sterker de magneet is. Hoe verder weg ze zijn, hoe zwakker. De fluxleidingen zijn te zien door ijzervijlsel over een magneet te leggen. De ijzervijlseltjes bewegen en schikken zich in de lijnen. Magnetische velden geven kracht aan andere deeltjes die het magnetische veld raken.

In de natuurkunde is het magnetisch veld een veld dat door de ruimte loopt en dat een magnetische kracht elektrische ladingen en magnetische dipolen doet bewegen. Magnetische velden zijn rond elektrische stromen, magnetische dipolen en veranderende elektrische velden.

Wanneer ze in een magnetisch veld worden geplaatst, staan de magnetische dipolen in één lijn met hun assen om evenwijdig te zijn met de veldlijnen, zoals te zien is wanneer ijzervijlsel zich in de aanwezigheid van een magneet bevindt. Magnetische velden hebben ook hun eigen energie en momentum, met een energiedichtheid die evenredig is met het kwadraat van de veldsterkte. Het magnetisch veld wordt gemeten in de eenheden van teslas (SI-eenheden) of gauss (cgs-eenheden).

Er zijn enkele opvallende specifieke soorten van het magnetisch veld. Voor de fysica van magnetische materialen, zie magnetisme en magneet, en meer specifiek diamagnetisme. Voor magnetisch veld